Week 6, 23 februari t/m 1 maart

Dag 38, maandag 23 februari:
De laatste maandag… Laatste dagje Prestwich… Deze keer in m’n eentje! Kijken hoe dat zich uit gaat pakken! Oh ik krijg een belletje… Ik ben vrij vandaag! Er is wat gebeurd op de school, geen idee wat. De meiden zijn al weg naar de school die zij elke maandag doen en het heeft geen zin voor mij om daar heen te gaan want er zijn ook studenten van een andere opleiding daar blijkbaar. Tegen een dagje vrij zeg ik natuurlijk nooit nee! Kan ik nog wat extra slaap pakken! Ik ga maar een beetje aan m’n schoolopdrachten verder werken en als ik daarmee klaar ben m’n serie kijken! Ik heb weer wat afleveringen om in te halen. Wachten tot de meiden thuis zijn, geen idee waar de jongens heen zijn ondertussen. Ze zullen wel weer tevoorschijn komen vanzelf! De jongens zijn samen wat drankjes doen en met z’n drietjes uit eten. Ik eet thuis met de meiden. Even op en naar de supermarkt om wat simpels te halen! Morgen is het dan echt de laatste hele dag dat ze er zijn, woensdag middag vertrekken ze!

Dag 39, dinsdag 24 februari:
Weer op naar Houtbaai! Eerst een half uurtje in de auto en we waren er! Heel erg warm, 34 graden, maar verder niks te klagen! We gingen weer de atletiek-onderdelen oefenen en met de jongere groepen deden we balspelletjes! In de pauzes lekker de computerruimte opgezocht voorzien van airco en rustig wat gegeten en toen was het rond 14:30 weer tijd om te gaan. Als afscheid mochten de jongens kiezen waar we gingen eten. Naar ‘Hudsons’, een burgertent. Wat verder rijden dan normaal, maar dan heb je ook wat! Een echte, zelfgemaakte, originele hamburger zoals ze allemaal zouden moeten zijn. Morgenochtend als ik wegga naar Houtbaai zie ik ze voor het laatst! In de avond lekker in de woonkamer gezeten, wat drankjes gedronken en weer gekaart zoals we wat dat zo lekker kunnen!

Dag 40, woensdag 25 februari:
Wakker worden, boodschappen doen, de jongens wakker maken en gedag zeggen! Zo zag mijn ochtend eruit! Een fijne reis gewenst en ik zie jullie aankomende dinsdag gewoon weer in de les! Een knuffel en ‘de Afrikaanse groet’ (een hand geven en daarna je duim langs elkaar klikken). In m’n eentje weer naar Houtbaai, althans, Kevin bracht me uiteraard en zou ook wat helpen vandaag! Een erg leuke dag en een erg jammere dag, want het was m’n laatste keer op Houtbaai. De kinderen vonden het jammer dat ik wegging en het gevoel was wederzijds! Maar het was toch echt tijd om te gaan! Thuis weer gearriveerd… wat een rust, voor het eerst eigenlijk! Hier kan ik wel die laatste paar dagen aan wennen! Samen met de meiden naar McDonalds en weer verder met m’n serie. Genietend van de rust en m’n eigen slaapkamer!

Dag 41, donderdag 26 februari:
Vandaag weer in m’n eentje naar Coeberg! De jongere klassen ging allemaal heel soepel. Omdat daar de klassen wat groter zijn qua aantal, deed ik de jongens en meisjes steeds afgewisseld! Eerst groep 3, daarna groep 4, daarna groep 8, daarna groep 7 (m’n lievelingsklas van de complete stage) en daarna groep… oh ik krijg groep 9 (die hebben ze daar ook) niet mee. Grade 7 heeft straf en mag daarom niet naar PE (physical education = gym)… wat dan… Nou dan maar afscheid nemen van alle klassen één voor één die ik les heb gegeven! Alle kids het beste gewenst in de toekomst en zij wensten mij een fijne vlucht en bedankten me! Toen moest ik naar grade 5, groep 7, mijn lievelingsklas. Ik klopte op de deur en ze waren meteen weer enthousiast omdat ze dachten dat ze nog een keer mochten gymmen. Maar ik moest helaas toch echt afscheid nemen. Het was 13:00 en ik zou 14:00 pas opgehaald worden. Ik vroeg of ik de klas even bij mocht wonen en naast iemand mocht gaan zitten en dat mocht! Laatste half uur ging ik voor de klas staan en deed ik mijn zegje. Ik bedankte ze voor de inzet en de lol die ze elke keer weer mee namen naar de lessen. Dat ze goed en braaf moeten zijn bij hun leraar, zoals ze dat ook bij mij waren. En dat ik ze misschien ooit weer wel zou zien. Iedereen stond op en gaf me een applaus. Heel emotioneel was het. Toen iedereen weer zat vroeg de leraar of mensen nog wat te zeggen hadden. Heel veel handen gingen omhoog, de één was heel dankbaar voor de tijd die ik hierin heb gestoken, de ander was vooral dankbaar voor de leuke lessen. Zo hadden de meesten allemaal wel wat. Toen kwam David, een hele toffe knul, en hij vroeg om m’n handtekening. Letterlijk iedereen wilde daarna ook m’n handtekening. Ik ging alle tafels langs, bij de ene moest ik er een verhaal bijschrijven, anderen wilden m’n email-adres en anderen wilden zelfs m’n mobiele nummer. Onderling werd nog informatie gewisseld die de ander niet had. Ondertussen schreven de kinderen allemaal brieven voor me die ik naar huis mocht nemen. Ik vroeg of ik ook alle handtekeningen om één blaadje mocht, en die kreeg ik. Er waren zelfs kinderen die moesten huilen! Nadat dat allemaal was gebeurd moest ik nu toch echt gaan, ik werd opgehaald. Nog één groepsfoto dan, vooruit! En nu moet ik echt gaan. “Goodbye kids, i’m going to miss you all!”, en ze antwoordden met: “Goodbye coach Daan!” en nog wat dingen die door elkaar werden gezegd! De laatste keer helaas dat ik ‘coach Daan’ zal worden genoemd in Afrika voorlopig! Snel naar huis, de meiden gingen samen uit eten, ik maakte tosti’s. Filmpje kijken en naar bed, morgen de laatste stage dag en de dag daarna vlieg ik alweer naar Nederland. Wat is de tijd snel gegaan zeg!!

Dag 42, vrijdag 27 februari:
Laatste dag, de meiden maakten me wakker, zij deden de boodschappen en in de tussentijd ging ik douchen! Met z’n drietjes naar Morgenson. Wat scholen betreft is dat m’n favoriet, ook al mag ik dat eigenlijk niet zeggen natuurlijk! Lekker hockeyen en spelletjes gespeeld. Ook heel veel gezongen en gedanst. Zij leerden ons woordjes, wij leerden hun woordjes. Heel veel sport kwam er eigenlijk niet eens meer bij kijken! Het was gewoon onwijs gezellig en een beetje afscheid nemen door elkaar heen! Oh ja, haar werd gevlochten niet vergeten! 12:00, tijd om te gaan. Laatste stagedag zat er nu toch echt op. Het besef is er nog niet helemaal, maar dat zal wel komen als ik in het appartement ben! Morgen moeten we 8:30 het hotel uit. Ik ga met de meiden en Jaydean, het andere meisje, wat lunchen en dan zien we wel wat de dag ons brengt. Jaydean gaat me naar het vliegveld brengen, want een taxi is ook weer zo duur! Koffers pakken, huis alvast opruimen en slapen maar! Morgen is de dag van vertrek!

Dag 43, zaterdag 28 februari:
Dag van vertrek. Heeeel vroeg opstaan, nog één laatste check of ik alles wel heb. De checklist die ik voordat ik naar Afrika vertrok had gemaakt, nu weer helemaal afwerken. Kleding, gadgets, toiletspullen, alles? Check? Check! Klaar om naar beneden te gaan! Uiteindelijk tot een uurtje of elf beneden gezeten! Rustig ontbeten, uitgecheckt en de koffers laten staan! Even met de meiden op stap dan maar! Geluncht bij Camps Bay. Vervolgens wezen midgetgolfen bij Muizenberg! En daarna wat in het hotel gehangen tot Jaydean me weg ging brengen naar het vliegveld! Afscheid van de meiden genomen. Ondertussen met een kennis afgesproken om tijdens m’n 10-uur-durende tussenstop in Londen af te spreken. Ik ben klaar om te gaan, koffers in de auto! Doei doei appartement, doei doei Kaapstad! Doei doei alles! Op het vliegveld met Jaydean dan nog een laatste keer Burgerking gegeten en ook van haar afscheid genomen! Door de douane en het was tijd om te gaan! Vlucht vertrekt 20:55, hopen dat ik maar een beetje kan slapen! Vorige keer ging dat helaas niet zo goed!

Dag 44, zondag 1 maart:
Nog anderhalf uur tot bestemming?!?! Ik heb gek genoeg aan één stuk doorgeslapen! Wat een geluk, dat ging lekker snel! Precies op tijd voor het ontbijt. Een groenteomelet en een chocolademuffin, ik heb niks te klagen! Nog even wat muziek kijken en wat foto’s maken vanuit het raam! *PING*, stoelriemen vast, we gaan landen!! Eindelijk landen. Ondertussen de beweeglijkheid van een grindtegel gekregen, maar nu kan ik eindelijk eens fatsoenlijk m’n benen strekken! Even langs security, even met de transit-metro naar de andere terminal en daar stond Daphne te wachten! Ik ging even een dagje met haar op stap na ongeveer een jaar niet meer gezien te hebben! Een heeeerlijk ‘full English breakfast’ en appelsap genuttigd in een tentje vlak bij d’r huis. Nog even met d’r verloofde staan praten die vervolgens weer naar werk ging en het was als vanouds. Precies zoals het was toen ik vroeger altijd bij ze over de vloer kwam, en precies hetzelfde als toen we vroeger naar de camping gingen! Buiten met ijzeren balletjes geschoten, op de Nintendo Wii gespeeld. Helemaal geen bijzondere dingen gedaan of dingen bezocht, maar het was genieten! Nadat ze me weer op het vliegveld had afgezet en we afscheid hadden genomen moest ik ook maar eens gaan kijken naar welke gate ik moest gaan. Even het bord zoeken… 2,5 uur vertraging… heerlijk, heb ik weer! Moet je al tien uur wachten, komt er nog eens twee en een half uur bij. Ach, het maakt eigenlijk ook niet meer eens uit, ik ben nu toch al bijna thuis! Nog maar het beste gemaakt van die extra uurtjes en een extra burger gegeten en ik kon nu eindelijk naar de gate! Even een uurtje vliegen en we zijn weer thuis! Wat muziek geluisterd en nog wat uit het raam gekeken, ik kon toch geen oog meer dicht doen! Geland!!!! Terug op Nederlandse bodem. Het besef is er nog niet, maar toch is het zo! Wachten op de koffers en maar eens naar de aankomsthal! En daar stonden ze dan, na zes weken zag ik eindelijk m’n ouders weer! Wat heb ik jullie af en toe even gemist zeg! (dat zei ik niet, maar ik dacht het wel) In de auto, even naar papa thuis gereden. Iedereen ging mee, even wat verhalen met ze gedeeld en de souvenirtjes die ik voor ze mee had gebracht aan ze gegeven. Daarvoor moest m’n koffer open… een zure lucht? Wat is dat? De rode fles wijn die ik voor bij papa thuis had gekocht was kapot gegaan… overkomt mij weer… gelukkig waren er maar twee kledingstukken ‘gesneuveld’. De schade bleef beperkt gelukkig! Mensen, ik ga naar boven, m’n eigen kamer en m’n eigen bed opzoeken. Het avontuur zit erop. Ik heb er onwijs veel van geleerd en onwijs van genoten! Kaapstad, bedankt en tot ziens!!!